Brunatnice to organizmy zaliczane do glonów. Gromadę tę określa się jako protisty roślinopodobne. Te wielokomórkowce mogą osiągać nawet 60 metrów. Wyróżnia się kilka rzędów tej gromady. Są to głoskowce, katleriowce, diktjotowce, listownicowce oraz morszczynowe.
Ten rodzaj glonów najczęściej występuje w zimnej i umiarkowanej strefie Północnej Półkuli. Nazwa tego rzędu pochodzi od brunatnej barwy organizmu. Na całym świecie można spotkać aż 200 różnych gatunków brunatnic. Część z nich wykorzystywana jest w przemyśle spożywczym, jako swoiste przyprawy. Inne służą jako składnik paszy dla zwierząt.
Brunatnice mają różną budowę. Proste formy wyglądem przypominają siatkę nici. Jest to tzw. budowa heterotrychalna. Organizmy bardziej rozwinięte mają budowę parenchymatyczną lub pseudoparenchymatyczną. W tym wypadku wyodrębniona jest główna część ciała, od której rozchodzą się mniejsze odgałęzienia. Zdarzają się także brunatnice z wykształconą plechą tkankową.
Ściany komórkowe tych wielokomórkowców zostały wykształcone w sposób dwuwarstwowy. Pierwsza, wewnętrzna powłoka jest w postaci celulozowej. Natomiast zewnętrzna – pektynowej (kwas algilowy i kwasy fukoidan). Brunatnice nie zawierają chlorofilu typy b. Pomocniczymi substancjami (barwnikami) są fukoksantyna, wiolaksantyna oraz beta karoten. Brunatnice rozmnażają się zarówno w sposób płciowy (izogamia, anizogamia, oogamia), jak i bezpłciowy (fragmentacja plech). Są głównie organizmami samożywnymi, choć niekiedy zdarzają się formy o typie heterotrofów.